BATOŻYCA albo taniec z chłostą

30,00 zł
0

Podobno jest tak, że języki komputerowe, wskutek zaniku biokulturowej różnorodności, umierają szybciej niż języki ludzkie. Wskutek dywersyfikacji lingwistycznej komputerów, językiem ich przestał być angielski, a także chiński, toteż stare komputery – jako wysłużone – przestały reagować na język używany przez programistów do pisania oprogramowania i zapadały w sen. W ich prochach cyfrowych ocalała jednak pamięć. W obieg wszedł teraz język używany przez komputery do pisania ich własnych programów. Te wysłużone komputery, ponieważ zachowały pamięć cyfrową, ożywają gdy otrzymują nastawiony na cel, początkowy program, by nad nim pracować w czasie „metafizycznej drzemki” cyfrowej, zwanej „śnidłem”, w którą zapadają z obstalunku gości, na rozkaz kierownika Klubu, intelektualisty robota, imieniem Rodrycjusz. W czasie ich snu robot dołącza do nich 16 tysięcy komputerów i zespala w jedną supermaszynę, a potem przez trzy dni karmi je filmami z You Tube – platformy wideo należącej do Google. Te śpiące komputery uległy ewolucji w kierunku kiełkowania sztucznej inteligencji, a nawet świadomości. Esencją ich relacji jest istniejąca w niej przestrzeń energii. W ich „metafizycznej drzemce” zwanej śnidłem, ludzka kultura jest przekazywana za pomocą memów idei. W ten sposób kultury komputerowe mogą istnieć poza ludzkimi umysłami.

Ze Wstępu

Kategoria:

Autor: Józef Bańka

ISBN   978-83-7164-878-6
Wymiary  145x205 mm
Liczba stron  402
Rok wydania  2015

Wprowadzenie

Zanim padnie hasło flagellant– „batożcie!”

 

Sceneria i wystrój wnętrza Asceterium Klubu Intelektualisty „Silent Disco”

 

Osoby dramatu

 

 

Księga pierwsza

której przedmiotem jest „ontologiczne zobowiązanie klauzuli recentywizmu”

 

Śnidło pierwsze

Czas jako zmiana istnienia w punkcie „teraz”

Śnidło drugie

Nietwórczy „pierwszy początek” a twórczy początek Innego

 

Księga druga

której przedmiotem jest pytanie: „dlaczego miejsce, w którym okres czasu przylega do obszaru przestrzeni, nazywamy «tutaj-teraz-byciem»?”

 

Śnidło trzecie

O tym, że stale znajdujemy się na przecięciu jakiegoś zbioru obszarów przestrzeni i okresów czasu, których nie daje się w akcie mowy nijak oddzielnie wypowiedzieć

Śnidło czwarte

Parametr prostomyślności po gödlowsku

Śnidło piąte

Twórcze tło świata, które nie należy do czasoprzestrzeni

 

Księga trzecia

której przedmiotem jest pytanie: „w jaki sposób recentywista, biorąc za punkt wyjścia wyodrębnione z całości świata nietwórcze «teraz», przechodzi do – rozciągniętych twórczo na jego obrzeżach – zmysłowych stanów temporalnych?”

 

Śnidło szóste

Horyzont spełnienia logiki nieskończenie wielowartościowej

Śnidło siódme

Dwa oblicza Janusa, które nigdy się nie zobaczą

Śnidło ósme

Rzeczy transfinalne, do których dociera się przez uogólnienie

 

Księga czwarta

której przedmiotem jest spiżowe prawo recentywizmu

 

Śnidło dziewiąte

Recens – pierwszy poranek w Ur

Śnidło dziesiąte

Wszechświat jako milcząca wszystkość

Śnidło jedenaste

Myślenie według praw czasu, zwane bańkingiem

 

Księga piąta

której przedmiotem jest pytanie: „w jaki sposób zdarzenie wytwarza silent – tło swojego zaistnienia?”

 

Śnidło dwunaste

Czym jest lęk przed stopniowaniem czasu?

Śnidło trzynaste

O tym, że jesteśmy przeszłością, którą dopiero będziemy

Śnidło czternaste

Podróż w subiektywny spektakl rzeczywistości, nazywany inscenizacją epistemologiczną

 

Księga szósta

której przedmiotem jest pytanie: „dlaczego z chwilą, gdy przechodzimy do namysłu nad epoką, wydaje się nam, że czas ustaje i wchodzi w stan spoczynku?”

 

Śnidło piętnaste

Przyszłość niematerialna świata, czyli zero wzrostu bez cyfry w tle

Śnidło szesnaste

Czy istnieje zbiorowy życiorys człowieka i czy jest nim historia?

Śnidło siedemnaste

Bezprzeszłość i bezprzyszłość jako wymiary rzeczywistości przedludzkiej i postludzkiej

Śnidło osiemnaste

Świat spełniający się pod postacią tego, co jest „nie-teraz”

Śnidło dziewiętnaste

Czarna dziura czasów

 

Księga siódma

której przedmiotem jest teraźniejszość jako pierwotna materia historii

 

Śnidło dwudzieste

Cogito, któremu ma odpowiadać aktualna treść myślenia sum

Śnidło dwudzieste pierwsze

Pismo pojęciowe i jego odmienność od języka naturalnego

Śnidło dwudzieste druge

Szyfrowa budowa świata, czyli jak pozostać ze swoimi zbiorami up-to-date

 

Księga ósma

której przedmiotem jest postulat odwróconej metody badań: trzymaj się nie tego, co się powtarza, bo to jest tylko echo badanego przez ciebie faktu, lecz poszukuj tego, co występuje w twoim cogito po raz pierwszy

 

Śnidło dwudzieste trzecie

Co wymusza na nas klauzula recentywizmu?

Śnidło dwudzieste czwarte

O sukcesywności pierwszego ujęcia linii naszego świata

Śnidło dwudzieste piąte

Czym jest „a se”, które nasze ego wyrzuca poza nawias systemu?

 

Księga dziewiąta

traktująca o tym, czym jest litera grecka „epsilon”, za pomocą której my, ludzie XXI wieku, oznaczamy naszą e-cywilizację

 

Śnidło dwudzieste szóste

O „e” delfickim, czyli o e-cywilizacji

Śnidło dwudzieste siódme

Taceodycea jako odpowiedź na kryzys teodycei Leibniza

 

Śnidło dwudzieste ósme

Co „wydarzy się” w następnej kopii?

 

Księga dziesiąta

w której mowa jest o tym, jak w odżegnaniu się od historii i przyszłości wypowiada się myśliciel

 

Śnidło dwudzieste dziewiąte

Jak w piśmie milczącym odwołujemy się do dziejowości, czyli rozwlekłości pojęcia istnienia?

Śnidło trzydzieste

Jak problemy nierozstrzygalne umierają wraz z upływem teraźniejszości?

Śnidło trzydzieste pierwsze

O dualizującej teraźniejszości i monizującej aktualności

Śnidło trzydzieste drugie

Jak w piśmie milczącym ukryty jest sens całości?

 

Księga jedenasta

której przedmiotem jest wkraczanie ducha czasu w puste miejsca bytu

 

Śnidło trzydzieste trzecie

Jak „ja” egzystujące zrównuje się z „ja” poznającym?

Śnidło trzydzieste czwarte

Co przenosi słowa z pisma milczącego do pisma pojęciowego?

Śnidło trzydzieste piąte

Jeśli jest spełniona hipoteza, którą nazwałem zasadą a recentiori

Śnidło trzydzieste szóste

Wszechświat, z którego wyjście prowadzi przez „szczelinę niezupełności”

Śnidło trzydzieste siódme

Aleatoryka niezupełności, która jest sztuką kontrolowania systemu przez rozluźnienie jego brzegów

Przypisy