Tytuł niniejszego wstępu jest parafrazą nazwy znakomitego cyklu Wydawnictwa „Nasza Księgarnia” – „Poczytaj mi, mamo”. Seria od 1950 roku wspierała wychowanie wielu pokoleń dzieci, którym mamy (rzadziej ojcowie) czytały pierwsze w życiu wiersze i opowiadania. Dzieciaki, zwłaszcza w wieku przedszkolnym, aż do momentu, gdy samodzielnie nauczyły się czytać (a czasem znacznie dłużej), mogły w ciepłych ramionach opiekunów spędzić niezapomniane chwile. O fenomenie cyklu pisze chociażby Barbara Sadurska, która w dziale „Radość czytania”, wspomina, jak czytano jej we wczesnym dzieciństwie
tę serię i jak trudne było dla niej samodzielne głośne czytanie. Osoba, która dziś w swojej nocie biograficznej może wpisać, że jest stypendystką Miasta Krakowa, laureatką Nagrody im. Witolda Gombrowicza, Nagrody
Miasta Literatury UNESCO oraz posiadaczką tytułu O!Lśnienia Roku w kategorii Literatura (przyznawanego przez Miasto Kraków oraz Onet) – w dzieciństwie była stygmatyzowana i sądzono, że nigdy nie nauczy się czytać. To właśnie seria „Poczytaj mi, mamo” była jej światełkiem w tunelu, radością pierwszych kontaktów z literaturą, szansą na wzbogacanie siebie i świata.

(...)

Nasze pismo ma już 32 lata. Wielu autorów i współpracowników doczekało się w tym czasie własnych wnuków, choć pewnie zaczynali przygodę z „Guliwerem” jako młodzi rodzice. Zapraszam Państwa do lektury nowego numeru i do dyskusji na łamach kwartalnika o lekturach międzypokoleniowych, aktualnych do dziś.

(fragment)

"Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego".