Pamięć kina przywoływać można na różne sposoby, bo mieni się ona rozmaitymi barwami wspomnień, odnoszona bywa do odmiennych przeżyć, ale, co naturalne, pobrzmiewa zawsze własnymi, niepowtarzalnymi emocjami.

Kino było rozrywką luksusową – bilet ulgowy kosztował bodaj trzy lub nawet cztery złote – a zatem w kumplowskim gronie staraliśmy się ten wydatek zredukować, wchodząc do kina w pięciu czy sześciu gęsiego i przekonując bileterkę, że ostatni z nas ma bilety, on zaś ponosił ryzyko, bo miał ich zwykle o jeden mniej, co pozwalało nam przeciętną cenę wejścia obniżyć. Podejrzewam zresztą, że bileterka ten naiwny wybieg od razu rozszyfrowała, ale na nasze manewry wielkodusznie przymykała oko. W takim towarzystwie wielokrotnie oglądałem Karmazynowego pirata Roberta Siodmaka z niezapomnianym Burtem Lancasterem w roli tytułowej, nasz kultowy wówczas hit Kina Starej Przygody. Doskonale pamiętam karkołomne wyczyny kapitana Vallo z pociesznym niemową Ojo u boku. Muskularny korpus Lancastera i jego śnieżnobiały uśmiech to jedna z najbardziej ekscytujących ikon mojego kinowego pacholęctwa. [...]

Tadeusz Szczepański, Cinéma, mon amour