Większość wierszy Lesława Nowary cechuje niebanalna aura, mająca w sobie osobliwe skrzenie i zaskakującą światłość. Jednak nie ma co tu liczyć na błysk euforycznych uniesień autora. To poezja wyważona. Dojrzała. Nasycona intymnością. Co ciekawe, żadnej mowy o rozkoszy. Zdecydowanie bliżej do obszarów zacienionych, aniżeli do światła będącego objawieniem radości duchowej - lub arkadyjskiego, sielskiego życia. Niewiele też płomiennego uśmiechu. Najwyraźniej nie chodzi tu o światło, jako zapowiedź ukojenia czy znak porządku. [...]

Autentyczność wierszy Lesława Nowary potrafi wzruszyć. To jest poezja może nie tyle z przemyślaną wizji literacką, co mająca cechy spontanicznego, klarownego przekazu - będącego owocem wnikliwych obserwacji. Bez symulowania przeżyć, dotknięć mających wpływ na temperaturę krwi. Autor wprowadza nas w świat emocji bez kombinacji językowej. Nie skłania czytelnika do wielkich wysiłków „rozumienia”. Wobec czego możemy mówić o przejrzystości tekstu, w którym umiejętnie zespolone słowa budują napięcie godne każdej minuty czytania. [...]

Bez względu na to, jakie były powody i zamysł powstania tomu poetyckiego Ciemna strona światła koreluje z wrażliwością nie pomijając istoty dystansu: wystudzonych emocji.
Choćby dzięki tym przesłankom wybór wierszy Lesława Nowary potrafi przykuć uwagę, a nawet przejąć i w dobrej pamięci zachować.

Ewa Witke

Tekst opublikowany został na łamach internetowego miesięcznika Latarnia morska

24 marzec 2019

Wybór rozpoczyna kilka wierszy inicjacyjnych, swoiste Genesis – Bóg, stworzenie świata, czas, podróż, układanie w całość rozproszonych elementów dla lepszego widzenia i zrozumienia, niepewność i nieuchronność przypadku. Trwanie i rozpad – nietrwałość jako cecha bytu, i pewnego rodzaju determinizm, bo „wynik jest znany z góry”. [...]

Wydaje się, że ciemne barwy, które wybiera poeta rodzą się z ciągle niezmiennej, mimo upływu lat, postawy „niezakorzenienia”, niepewności, dysonansu poznawczego, myślenia o tym, że ktoś za nas zdefiniował na nowo nasze życie, granice, „korzenie”, rodzinne miejsca. [...]

Stąd opowiadający te historie bardziej identyfikuje się jako przechodzień, obserwator, człowiek z kufrem podróżnym (w którym mieszkamy) odgrywający różne konieczne społeczne role – syna, mężczyzny, ojca, męża, obywatela. I świadomość „odgrywania” swojego/nieswojego losu, a więc zawsze: twórcze zdziwienie.

Ostatnia część książki nosi taki sam tytuł jak całość: Ciemna strona światła. Tu znajdujemy wiersze o stanach świadomości, dotkliwości cielesnej i fizyczności. Ja liryczne przyjmuje inną pozycję: nie ja versus świat, ale jaźń, która dopuszcza przenikanie rzeczywistości przez wyodrębniony umysł, pojedyncze światoodczucie. To silne i sugestywne egzystencjalne doznanie zapowiada być może nowe otwarcie w poetyce konsekwentnie tworzonej i bogato rozbudowywanej przez Nowarę.

Cały ten tom to interesujący przykład dziejów „człowieka myślącego”, opowiedzianych krystalicznym, precyzyjnym językiem; pięknej i osobliwej przygody poznawczej, jaką jest nasze życie.

 

Krzysztof Lisowski

„Siemianowicki Rocznik Muzealny” nr 17, Muzeum Miejskie w Siemianowicach Śląskich, 2019 r.

https://muzeum.siemianowice.pl/o-muzeum/dzialalnosc/publikacje/siemianowicki-rocznik-muzealny-nr-17/

W dniu 18 stycznia 2020 r. na Scenie Słowa Teatru Małego w Tychach odbyło się spotkanie autorskie Lesława Nowary, promujące wydany przez nasze wydawnictwo wybór wierszy "Ciemna strona światła".

Relacja ze spotkania jest dostępna pod poniższym linkiem

https://www.facebook.com/pg/Scena-S%C5%82owa-1636827446543983/posts/