Do tej pory w serii „Światy poetyckie” opisywano wyłącznie twórczość pojedynczych autorów. Tym razem zapraszamy do przyjrzenia się wyobraźni kilku poetów, którzy swego czasu zawiązali grupę tylko po to, aby – jak sami przyznają – „zaistnieć”.
Ze względu na ujawnienie się w ich wierszach „nowej, czyli dzikiej wrażliwości” określano ich różnie: „śląską szkołą poezji życia”, „Śląską Nową Falą” czy „Nowym Śląskiem”. Mowa o kręgu poetyckim Na Dziko, założonym w 1994 roku przez Wojciecha Kuczoka (ur. 1972), Grzegorza Olszańskiego (ur. 1973), Bartłomieja Majzla (ur. 1974) i Macieja Meleckiego (ur. 1969). Pod taką nazwą poeci przedstawili dziewięć wydań dodatków do katowickiego kwartalnika „Opcje” (1994–1997). Wkrótce do wymienionej „czwórki” dołączyli inni rówieśnicy, których poezja także została wspomniana w tej książce – Arkadiusz Kremza (ur. 1975, zm. 2020), Krzysztof Siwczyk (ur. 1977), Radosław Kobierski (ur. 1971). Tym, co ich wówczas łączyło to wspólne miejsce zamieszkania (konglomerat miast przemysłowych skupionych wokół Katowic: Mikołowa, Bytomia,
Chorzowa), uczelnia, na której studiowali (Uniwersytet Śląski w Katowicach) oraz życie towarzyskie. Wśród wspólnych punktów ich poezji można wymienić m.in.: „nowy ekspresjonizm”, odwrót od abstrakcji, typ wiersza publicystycznego (notacja zdarzeń codziennych, potocznych podparta językiem mówionym, środowiskowym, zwrotami slangowymi czy wulgarnymi), zapisy sytuacji egzystencjalnych w perspektywie pejzażu miejskiego, odrzucenie tematów społecznych i obywatelskich, brak zaangażowania ideologicznego.

(...)

(fragment "Od Redaktorów)