Autor, Witold Dulęba, przez wiele lat był związany z „Dziennikiem Zachodnim”, mieszkał też w Katowicach. Książka ma 135 stron i jest opatrzona krótką recenzją – fragmentem listu prof. Jana Błońskiego. „Arlekino” czyta się z przyjemnością , jest to powieść napisana z „nerwem”. Autor „Arlekina...” proponuje pewien eksperyment formalny: choć treść jest podzielona na 23 rozdziały, czytelnik nie znajdzie tu ani jednego przecinka, kropki, ani żadnego innego znaku interpunkcyjnego. Nie ma też dużych liter. Są za to pewne wyodrębnienia graficzne, podkreślające narrację . Gdy np. na str. 33 autor pisze (…) „ulica mariacka była jedną z wielu podobnych w centrum miasta może tylko o tyle niezwykłą że kiedy wchodziło się na nią z ulicy dworcowej można było z tego początkowego nieco wyższego punktu ogarnąć ją całą wzrokiem prostą opadającą łagodnie w dół i zwieńczoną smukłą sylwetką kościoła marii panny stojącego u jej wylotu” (…), to następne słowa ułożone są na stronie kaskadowo i czytając je, ma się wrażenie, że faktycznie schodzimy w dół uliczką.

Jadwiga Jenczelewska

Dziennik Zachodni (piątek 13 grudnia 2019 r.), str. 11