Właśnie wahał się pomiędzy pęczkiem koperku i pietruszki, gdy w prześwicie pomiędzy stoiskami mignęło coś złocistego.

Dziewczyna, kobieta, chyba późna trzydziestka, a może wczesna czterdziestka. Średnio wysokie czarne kozaczki i oczywiście czarny, dopasowany płaszczyk trzy czwarte, tegoż koloru ledwo co wystająca spod płaszczyka spódniczka, no i… to.

I to, co ponad skrajem cholewki a brzegiem płaszczyka. Tylko tyle i aż tyle. Właśnie to, co tak rozbłysło, w cielistych rajstopach najpewniej odcienia lion. Olśniewający detal wiosny.

Nawet nie przypuszczał, że takim widokiem jest w stanie się jeszcze zachłysnąć. Odwrócił wzrok i przez chwilę pieścił ten obraz w wyobraźni obrosłej już pajęczyną, po czym spojrzał znowu. Nieostentacyjne a pobudzające (przecież nie miał prawa nawet pomyśleć, że podniecające) wiosenne piękno.

[...]

Wiosna (fragment)