Opowieści starego aktora

Drodzy Czytelnicy!

Jak to się stało, że Lwowiak-Wołyniak trafił na Śląsk i tu stał się „krzokiem” i ukochał tych ludzi, górników, hutników i cały wspaniały lud Śląska? Droga nie była prosta. Urodziłem się we Lwowie 27 marca 1928 roku. Po trzech miesiącach wyjechałem z rodzicami do Łucka, gdzie do roku 1934 spędzałem dzieciństwo. W 1935 roku los rzucił mnie do Białegostoku, gdzie rozpocząłem edukację w Prywatnej Szkole Pani Woźnickiej, kontynuowaną w tzw. Ćwiczeniówce. Tu jako zuch „Wilczek” wstąpiłem do harcerstwa. Rok 1937 to kolejna przeprowadzka. Ostrołęka była miejscem, w którym przeżyłem okupację i z którego w 1947 roku byłem zmuszony uciekać. Dzięki pomocy polonistki p. Zofii Rogalewicz trafiłem do Krakowa. Tam zdałem do Szkoły Dramatycznej (przemianowanej na Państwową Wyższą Szkołę Aktorską). Po jej ukończeniu w 1950 roku otrzymałem przydział do Państwowych Teatrów Dramatycznych Krakowa (Teatr Stary i Teatr im. J. Słowackiego) pod dyrekcją Bronisława Dąbrowskiego. Grałem także w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. W 1958 roku przeszedłem do Teatru Śląskiego im. St. Wyspiańskiego, z którym jestem – z niewielkimi przerwami – związany do dziś. Na kilka sezonów opuściłem Katowice. Grałem w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, Teatrze Zagłębia w Sosnowcu i Teatrze Polskim w Warszawie, ale zawsze wracałem do „mojego” Teatru Śląskiego. Swe życie dzieliłem i dzielę między aktorstwo, pracę społeczną i działalność związkową w ZASP-ie, ale to miłość do Śląskiej Ziemi i jej mieszkańców sprawiła, że chcę to robić tu i tu pozostać do końca swoich dni. To prawdziwa miłość.

Ryszard Zaorski