Nie zrozumie Śląska ten, kto nie widział rozpadających się fabryk, nie przespacerował się między kamienicami zwanymi familokami, nie poczuł zapachu węgla, palonego w piecach, nie widział huty pracującej w centrum miasta, w centrum Chorzowa. Huty już nieistniejącej. To Śląsk, który nie woła o pomoc, ale umiera w poczuciu swojej wyższości. Jak zwykle bywa w takich wypadkach, nawiedzają go różne demony. Jeden z nich jest jak zjawa z dalekiej przeszłości: to duch germański. Nie przyniesie wskrzeszenia, a przyspieszy unicestwienie. A co robi Polska? Patrzy bezradnie na tę zjawę, która pożera resztki śląskiej duszy, ubiera się w wielokulturowość, niezależność, a tak naprawdę chce ją pożreć, zawładnąć dla swoich bezsensownych celów. Wielu na Śląsku zaprzedało mu swe życie, za garść przysłowiowych srebrników, a może raczej za miskę ryżu? Uwierzyło tak bardzo w obiecywane miraże, że pewnie już nie potrafią zrozumieć, gdzie prawda, a gdzie fałsz.

[Fragment]

"Kulturowo Śląsk jest odrywany od Polski – alarmuje od lat Andrzej Krzystyniak. Ten śląski publicysta, działacz, doktor historii dał się poznać także poza Górnym Śląskiem jako jeden z tych nielicznych, którzy mają odwagę głośno mówić o polskości Śląska. Czyli pojęciu, które od trzech dekad jest negowane i wyszydzane.

Poglądy Krzystyniaka czytelnik ogólnopolski miał możliwość poznania dzięki temu, że pisze on felietony i komentarze dla kilku warszawskich portali oraz pism. Dość skutecznie zaalarmował on sporą część opinii publicznej w sprawie niebezpiecznych zjawisk dziejących się na Górnym Śląsku".
 

[Piotr Gursztyn "Do Rzeczy" 20.02.2020]