WSTĘP

Recentywizm jako kotwiczenie zagadki punktu wyjścia rozumu cyfrowego

 

 

CZĘŚĆ PIERWSZA

Krytyka rozumu cyfrowego pozytywnego, spełniającego się jako prawdziwość wypowiedzi zaistniałych w czasie teraźniejszym

 

ROZDZIAŁ I

Event: uzdarzeniowienie mowy jako problem cyfryzacji prawdy, fałszu i wartości

1. Mowa jako ślad cyfrowy zdarzenia, który zaistniałym wypowiedziom nadaje status prawdy, fałszu lub wartości 29

2. Cyfrowisko, w którym „gmera” pianthropus digitalis, człowiek o cyfrowych dłoniach

3. Rzeczywistość wirtualna jako obiekt kwantowy

 

ROZDZIAŁ II

Silent, tło, czyli zaplecze wiedzy (ukryty „współczynnik milczenia”)

1. Trzy równania w trybie „bańking”

2. Pianthropus digitalis, czyli człowiek w rozwinięciach dziesiętnych miejsc po przecinku

3. Ekwans I – równanie z jedną niewiadomą typu nescio

4. Ekwans II i III – równanie z dwoma niewiadomymi typu nescio sciens i nescio nesciens

 

Rozdział III

Teoria jako sposób wypowiedzenia sensu zdarzenia

1. Jak ponowić swój cyfrowy świat?

2. Parametr prostomyślności

3. Świat jako cyfrowisko – opuszczane i zajmowane przez cyfry, urywające się w postaci śladów cyfrowych zachowań werbalnych

4. Niezupełność cyfrowa czasu

 

 

CZĘŚĆ DRUGA

Krytyka rozumu cyfrowego negatywnego, spełniającego się jako fałszywość wypowiedzi zaistniałych w czasie przeszłym i przyszłym

 

ROZDZIAŁ I

Świat w końcówkach nicości, które spotykamy na początku i na końcu czasu jako zero bez cyfry, czyli w postaci śladów cyfrowych zachowań werbalnych

1. Upływ teraźniejszości i jego cyfrowy ślad

2. Rzeczywistość „nie zakończonej nieskończoności”

3. Jak straszy „duch czasu”?

4. Świat w odcinkach, czyli „nieskończona rozszerzalność”

 

ROZDZIAŁ II

Adekwans i jego ekwans jako tło zdarzenia, które jest pomijalne jako zero bez cyfry, czyli ślad cyfrowych zachowań werbalnych

1. Ekwans w poszukiwaniu swego „ad-”(verbum)

2. Interwał recensa

3. Podmiot, który może wystąpić tylko w pierwszej osobie

 

ROZDZIAŁ III

„Nadwyżka” sensu świata jako „zdania gödlowskie” systemu

1. Dlaczego nieskończoność pojawia się na początku i na końcu czasu jako zero bez cyfry?

2. Świat jako system cyfrowy wciśnięty w „szczelinę teraźniejszości”

 

ROZDZIAŁ IV

Świat jako system cyfrowy niezupełny

1. Wszechświat w stanie cyfrowej otwartości

2. Jak możliwa jest „całka działania”?

3. Gdy na arenę wkracza słowo ukierunkowane „do świata”

 

 

CZĘŚĆ TRZECIA

Krytyka rozumu cyfrowego wirtualnego, spełniającego się jako wartość hipotetyczna wypowiedzi zaistniałych bez użycia okolicznika czasu teraz, przedtem, potem

 

ROZDZIAŁ I

Czy zdarzenia, które nie mają przeszłości i przyszłości, a więc urywają się jako zero bez cyfry w postaci śladów cyfrowych zachowań werbalnych, pozostają anonimowe?

1. Zdarzenie nie potrzebuje cyfry, bo samo jest cyfrą

2. Gdy w miejsce rzeczywistości wystąpi ekwans mowy

3. Jak pokonać niechcianą wieczność?

 

ROZDZIAŁ II

Wszechświat „małych wieczności”, które nigdy nie składają się na całość, czyli są nadmonadyczne

1. Czy uda nam się odzyskać pożądaną wieczność?

2. System i klauzula spełnienia

 

ROZDZIAŁ III

Byłość bytu i niegotowość bytu do bycia aktualnie cyfrą

1. Kierunki równowagi

2. Konwencjonalizm recentywistyczny

 

ROZDZIAŁ IV

Solipsyzm, czyli halucynogen nieskończoności jako zera bez cyfry, urywającej się w postaci śladów cyfrowych zachowań werbalnych

1. Czy umysł ludzki jest halucynogenny?

2. Kiedy myśl jest gotowa do odkrycia prawdy?

 

 

CZĘŚĆ CZWARTA

Eutyfronika jako krytyka rozumu cyfrowego

 

ROZDZIAŁ I

Między rozumem cyfrowym (phronesis) a rozumem serca (thymos)

1. Przestrzenność, którą pianthropus digitalis otrzymuje od swojego ciała jako miejsce w cyfrowym systemie „pi”

2. Czynniki konstytuujące osobową treść „człowieka ukwantowanego”, zwanego tutaj pianthropus digitalis

3. Jak działanie „człowieka ukwantowanego”, zwanego pianthropus digitalis skierowane jest na źródło problemu moralnego?

 

ROZDZIAŁ II

Pianthropus digitalis jako system cyfrowy niezupełny człowieka wielopojawieniowego

1. Eutyfronika jako przedmiot analizy pojęcia kultury, który symbolizuje otwartość cyfrowa liczby „pi” na nieskończoność

2. Logika nieskończenie wielowartościowa a pianthropus digitalis jako fenomen kultury

3. Kultura techniczna i humanistyczna jako adekwans nieskończenie wielowartościowej przestrzeni e cywilizacji

4. Pianthropus digitalis jako przedmiot hermeneutyki technicznej

 

ROZDZIAŁ III

Pianthropus digitalis jako prostomyślność bezmyślnie utracona

1. Prostomyślność i jej stałe miejsce po przecinku w cyfrowym systemie „pi”

2. Pianthropus digitalis jako kultura spaczona pragmatyzmem

3. Niezupełność jako rozbicie wewnętrzne systemu cyfrowego „pi”, który ukształtował się jako pianthropus digitalis

4. Zupełność systemu, który pianthropus digitalis wyniósł do prymatu łatwości

5. Pianthropus digitalis jako halucynogenna świadomość humanistyczna

 

ROZDZIAŁ IV

Pianthropus digitalis jako prostomyślność wtórnie odnaleziona w postaci śladów cyfrowych zachowań werbalnych

1. Prostomyślność jako projekcja „tutaj teraz bycia” w cyfrowym systemie „pi”

2. Istota i istnienie jako wymiar prostomyślności „tutaj teraz bycia” w ukwantowanym systemie „pi”

3. Prostomyślność jako rękojmia prawdy „tutaj teraz bycia” w cyfrowym systemie „pi”

4. Pianthropus digitalis jako projekt człowieka prostomyślnego na gruncie eutyfroniki

5. Pianthropus digitalis jako podmiot aktu tworzenia w systemie prostomyślności

6. Pianthropus digitalis jako współczesny system wartości

 

ROZDZIAŁ V

Od cyfroniki do eutyfroniki, czyli reductio ad humanum

1. Miejsce etyki prostomyślności w tworzeniu cyfrowego świata i jego obrazu

2. Znaczenie etyki prostomyślności dla „tutaj teraz bycia” w cyfrowym systemie „pi”

3. Dynamika etyki prostomyślności w zajmowaniu kolejnych miejsc „tutaj teraz bycia” w cyfrowym systemie „pi”

 

ZAKOŃCZENIE

Z powrotem do etyki prostomyślności

 

SUMMARY

ZUSAMMENFASSUNG

STRESZCZENIE